Είδα ένα όνειρο.
Όνειρο τρόμου και πανικού.
Ισορποπούσα λέει πάνω σε μια σανίδα.
Τρικυμία μεγάλη.
Ο θάνατος σα μύγα σπαστικός.
Κι όλο κόντευα να βουλιάξω
Κι όλο γλύτωνα
Μες το ασπρόμαυρο τοπίο της φρίκης.
Φλιπάροντας συνεχώς μες της τρελής
Ταχυπαλμίας τον ρυθμό.
Προσπαθούσα να πιαστώ απ' ένα καράβι.
Σαν τον Μικρασιάτη το δύστυχο
Τη μέρα της Άλωσης.
Κι όμως τα χέρια μου
Τα 'χω ακόμα και γράφω.
Δεν μου τα κόψαν(ευτυχώς)
Οι Σύμμαχοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου