Βαρέθηκα τις ίδιες μαλακίες.
Να παίρνω, να δίνω, να σκορπώ.
Τα βράδια στις σκληρές αναλγησίες
παρέα με τους τοίχους να τη βρω.
Σε μια αγάπη που μου άφησε σημάδια
χρέη αιώνια να χρωστώ.
Σε μέρη που περπάτησα τα βράδια
όλο εκεί άθελα να τριγυρνώ.
Ας ανέβουμε κι αυτό το σκαλοπάτι,
χρόνια τώρα αραχνιάζει στα σκαριά.
Κοντά σου πανάρχαια μου αγάπη
μη μ' αφήνεις άλλο δίχως αγκαλιά.
