Στον Ανδρέα Εμπειρίκο
Όταν προσπίπτουν επί του ρήματος
Τα επιρρήματα
Ρίχνονται οι στάλες της ψυχής
Μια προς μια
Μες στα μεγάλα βάραθρα
Των ηδονών
Ανηλεώς, μα πάντοτε σπουδαία
Εκφράζονται
Δίχως ντροπή και δισταγμό
Μες τα φουστάνια γυναικός
Που με γλυκά σκιρτήματα
Κι αναστεναγμούς
Επισύρει την άνοδο,
Την στύση των Αγγέλων
Που ευλαβικά ευλογούν
Την πλάση και τον Κύριο.
Δημιουργός
Των κρασοφόρων κοριτσιών
Που ξεντύνονται πασίχαρες
Ηδυπαθώς λικνίζοντας
Tα λυγερά κορμιά τους
Σκορπίζοντας τη μέθη
Των Τιτάνων της αυγής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου