Εκμυστηρεύσεις

Γρίφος το βλέμμα σου κι ανθίζω

Μες το απέραντο γαλάζιο που 'χω να διανύσω

Μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου.

Ένα κάστρο η ψυχή σου

Κι εγώ ιππότης πάνω σε άλογο

Να τρέχω, πορθητής.

Κολυμβητής στη θάλασσα των ματιών σου

Πνίγομαι, ανασαίνω.

Βγαίνω που και που στις ακτές σου και ρεμβάζω.

Ρεμβάζω στο άπιαστο, γίνομαι ένα μαζί σου.

Ξένο σώμα κι ίδιο.

Γυρνάω και πάλι στα χνάρια της πρώτης μας ηδονής,

Της πρώτης μας ανάσας.

Τότε που τα χνώτα μας συναντήθηκαν.

Σαν δυο σκορπιοί που έκρυψαν τα κεντριά τους

Κι αφέθηκαν στον έρωτα.

«Ας με σκοτώσεις» είπα.

Ας είναι θανατηφόρο το πλήγμα της αγάπης σου.

Σκληρό το φως της μέρας χωρίς εσένα...

Κρύψε με στο σκοτάδι,

 Aς ενωθούμε

Κάτω απ’ την πανσέληνο.

Δυο λυκάνθρωποι

που διψάνε για ζωή…