Αστιγματισμοί

Ματογυάλια για να βλέπω

στα σκοτάδια τις οπτασίες μου.

Επέλεξα να ζω με φαντάσματα

που κάθε τόσο με καλούν για ένα γλέντι πόνου.

Πέφτω σε έκσταση

όταν το εξωφρενικό μου χαμόγελο

σχηματίζεται στα χείλη σου.

Φεύγεις.

Με καλείς ξανά για να φύγω.

Μα δεν βλέπω.

Ξέρεις.

Η αφή μου είναι αλάθευτη.

Γι’ αυτό ποτέ δεν μ’ αφήνεις να σ’ αγγίξω.

Θυμάσαι

Τη φορά που μ’ άφησες και σ’ άγγιξα;

Αηδίασες από χαρά.

Πλημμύρισες από συγκίνηση

και δεν το άντεξες.

Τι κρίμα μια καρδιά

να είναι μεγάλη και μυωπική!

Έχω στις πέντε ραντεβού με τον οπτικό μου.

Ετοιμάζει λέει φακούς με σκελετό από πάγο.

Για δες επιστήμη!

Ίσως τελικά καταφέρω να δω καθαρά το φρικτό μηδέν…