Φυλακή

Στα δημόσια ουρητήρια των ηλεκτρονίων
Κάμερες αδυσώπητες μας παρακολουθάνε
Να χύνουμε το κατεστραμμένο σπέρμα
Των ανέσπερων ερώτων.
Γυμνά καλώδια ξεραμένης θλίψης
Ύπουλες μνήμες στροβιλίζονται
Στο βάραθρο του υποσυνείδητου.

Σε συναντώ στο σκοτάδι.
Τα φώτα ΝΕΟΝ μου καίνε το μυαλό.
Σβήσε τον ηλεκτρονικό μου κόσμο.
Ανέβασε με στην πλατφόρμα της γης.

Αύριο λέω να φτύσω
Ό,τι έκτισα στα κρύα παγωμένα δειλινά
Της μοναξιάς του κυβερνοχώρου.

Χώσου κι εσύ μαζί με μένα
Κάτω απ' τη γη,
Να μη μας βλέπουνε τα μάτια
Των υπέρογκων καναλιών
Που διψάνε για γεγονότα της δεκάρας.