Τα φώτα της
νυκτός εκεί στον ομφαλό,
παρέστησεν ο
Διόνυσος την αύραν∙
εκείνη του φαλλού
την ερημιά.
Εκσπερμάτωσεν ο
μέγας αρχιερεύς
και φτιάχτηκε η
λάβα των βουνών.
Τα άστρα του Άμμωνα
εσμήξαν
και τραβήξαν σε
άλλους γαλαξίες.
Θυσίες ζητάς και
ξεμακραίνεις κερασφόρε.
Αίματα
διακορεύσεων, αύλακες ηδονής, παρθένων δάση.
Κράτα, ω κράτα
αίγαγρε τον δρόμον.
Κράτα, ω κράτα
την αστείρευτη σου λάβα,
τόσο, μα τόσο στα
βαθιά.
Πάρε Άτλα το
κουράγιο
κι άφησε να πέσομε
στην χαραμαδιά…
Εν ήδη αρχαιοτήτων και αιωνοτήτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου