Διαδικτυακές τσούλες μού
στέλνουν αιτήματα φιλίας. Κάποιες άλλες απλά βλέπουν την ιστορία μου
ασχολίαστα. Ενίοτε εκδηλώνουν την ευαρέσκειά τους στις αναρτήσεις μου. Μα ποτέ
δεν στέλνουν μηνύματα— αρνούνται να με ανακατατάξουν στο ανθρώπινο είδος. Είμαι
μια μηχανή που παράγει σκέψη και φωτογραφίες— ενίοτε χαριτωμένες. Ο χρόνος
χαράς λιγοστεύει επικίνδυνα. Κάποιο κουμπί θα πατάω εν αγνοία μου κι από
συναισθήματα ερωτικά εισπράττω πλήρη άρνηση κι ακύρωση. Ακόμα και σε στιγμές άσχετες—
μα προπαντός σε στιγμές κορύφωσης. Μάλλον όταν ανάβουν τα κόκκινα— εκεί
καίγονται τα θηλυκά ηλεκτρόνια —χρειάζονται βλέπεις ψυχρό περιβάλλον για να
διατηρηθούν.
Εξεγείρομαι κι απομένω με το έξυπνο τηλέφωνό
μου βουβό. Έτσι κι αλλιώς, η ζωή επιτρέπει μόνο την αφή στην οθόνη. Η επαφή των
σωμάτων μάς τελείωσε. Δε βγαίνει πια στην Αγορά. Μονάχα πόρνες σε οθόνες να αυνανίζονται για
μας.
Σε ξεπεράσαμε πρωτόγονε άνθρωπε. Δεν έχουμε
ανάγκη την επαφή— μονάχα τη φαντασιακή της εκδοχή.
Το Ψεύτικο είναι πιο αληθινό. Δεν πονάει τον
ψεύτη, δεν του βγάζει τη μάσκα.
Προς θεού! Φόρα τη μάσκα— Η Αγάπη είναι
μικρόβιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου