Στα λιβάδια του
θανάτου, σκυμμένες νεκροζώντανες προχωρούν
Βροχή μαύρη τ’
ουρανού, ραγισμένες πλάτες
π’ αρνήθηκαν το
Φως
Υπερήφανα τίποτα
ντυμένα γυναίκεια φιλαρέσκεια
Αναμασούν
δηλώσεις υποτέλειας
Αυνανίζονται
σκεπτόμενες τον εαυτό τους
Προχωρούν κόντρα
στο μοίρασμα
Κόντρα στην
αγάπη
Κόντρα στη ζωή.
Τσαλαπατούν
καρδιές
Αγέρωχες σκρόφες
Συντρόφισσες του
φασισμού
Σπιλώνουν κατάφατσα τον ήλιο
Φτύνοντας το
γλοιώδες πύαρ της ψυχής τους
Πάνω στην
ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ξερίζωσε τον
Νάρκισσο,
Ο θάνατος είναι
ό,τι του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου