Προσπαθώντας να ζωγραφίσω
Την ατμόσφαιρα της καρδιάς
Μα και της αύρας μου,
Εκπέμπονται απ’ την αέρινη ύπαρξη,
Αναλαμπές και φωτισμοί της στιγμής.
Μιας φευγαλέας πνοής
Από τα βάθη των αιώνων.
Μια μυστηριακή, ενδόμυχη ζωή
Με περιβάλλει και μ’ αγκαλιάζει.
Οδοιπορώ μέσα σε βάλτους,
Γραφεία και βαβούρες.
Αιματώνονται καμιά φορά τ’ αυτιά μου.
Μένω άναυδος,
Νιώθοντας το κορμί μου πέτρες.
Βράχος που τον κατάπια
Και με σέρνει σε λίμνες να πνιγώ.
Ψυχραιμία, στωικότητα, γαλήνη.
Λέξεις που στην πράξη θέλουν πόνο.
Βρίσκε διαδρόμους φίλε!
Φώς στο τούνελ.
Έτσι μόνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου